Voorwoord.
Ik heb dit onderwerp gekozen omdat het me heel erg bezig houdt. Waarom moeten de homoseksuelen zich toch altijd zo verdedigen in de maatschappij. Het zijn ook maar gewone mensen en moeten toch ook een kans krijgen om zich te ontwikkelen. Alleen omdat ze “anders “ zijn moeten ze zich maar verschuilen en zich als een normaal mensen gedragen.
Logboek
Ik heb informatie van:
- www.comingout.nl
- www.homoinfo.nl
- www.coc.nl
- www.dekringen.nl
Geraadpleegde boeken:
- Is zoenen ook seks,
- Verliefd is verliefd,
- Alles wordt anders.
1. Ben je wel of niet homoseksueel?
Dit is een kleine vraag met een heel groot antwoord. Dat antwoord heeft een groot gevolg. Dus wat kan een kleine vraag veel met zich mee brengen. Waren er maar 10 gouden vragen om deze vraag te kunnen beantwoorden maar helaas ze zijn er niet. Er bestaat ook geen homo-test. Je moet het allemaal zelf uitzoeken. Maar het feit dat je twijfelt, zegt al een heleboel. De vraag moet toch ergens vandaan komen. Je namelijk opgevoed als hetero en niemand zou verwachten dat je homo bent. Stel je bent linkshandig dan accepteer je dan meteen maar als je er achter komt dat je homoseksueel bent moet je eerste heel lang denken en onderzoeken of het werkelijk zo is. Je wilt veel moeilijker toegeven aan je zelf. Waarom dat nadenken en onderzoeken dan toch als je het zelf al lang weet. Meestal wil je er bij horen, stel heel je vriendengroep gaat naar de kerk dan is het voor jou heel moeilijk om de moskee binnen te stappen. Dit is pressies het zelfde als met het homo zijn. De mensen om je heen zijn vaak hetero en je ouders voeden je op als hetero en dan is het homoseksueel zijn opeens een gevoel dat je anders bent en eigenlijk wil niemand dat gevoel hebben, je wilt gewoon zijn.
Deze vraag los je niet op met argumenten, er zijn namelijk genoeg argumenten te verzinnen waarom homoseksueel zijn niet leuk of juist wel leuk is. Er is natuurlijk altijd de kans dat mensen het niet accepteren maar meestal lossen de problemen zich later wel op.
Onderdruk niet je gevoelens die er soms al maanden of zelfs jaren zijn. Durf er eens eerlijk voor uit te komen wat je voelt en wat je denkt. Je bent een normaal persoon en je bent niet speciaal. Erken dat je als jongen op jongens valt en als meisje op meisjes valt. Daar is echt niets mis mee.
2. Zelf acceptatie
De eerste drempel is het erkennen van je eigen homoseksualiteit. Er zullen nog veel meer stappen volgen. De eerste keer verliefd zijn, het je ouders vertellen dat je homoseksueel bent, de eerste keer seks en nog veel meer dingen. Dit zijn de startblokken voor een nieuw leven. Het is een periode met nieuwe indrukken, nieuwe gevoelens, nieuwe emoties dit zijn zowel positieve dingen als negatief. Als je over een tijdje terug kijk naar deze tijd dan zie je dat dit hete echte begin was.
- Nieuwe vragen
Omdat er veel is er verandert komen er nieuwe vragen in je op. Dit zijn vragen waar je voor heen niets mee te maken wilde hebben.
- Nieuwe gevoelens
Je doet nieuwe indrukken op. Mensen kijken anders naar je als je bijvoorbeeld in een holibi bar gaat stappen. Het is een nieuwe ervaring waar je misschien onzeker van word of het juist heel leuk gaat vinden maar hoe dan ook het is een nieuwe ervaring.
- Verliefd
Je zult op een moment verliefd worden. Je spoken allerlei vragen door je hoofd. Wat vind die gene van mij? Hoe moet ik hem/haar versieren? Heb ik wel genoeg Deo opgedaan? Je komt het eerste blauwtje tegen.
- Relatie
Misschien vind die gene die jij leuk vind jou ook wel leuk en krijgen jullie samen een relatie. Je wil de dingen die je jaren niet hebt kunnen doen zo snel mogelijk inhalen. Het liefst hou je heel de dag elkaars handje vast, zoen je nu gewoon waar andere bij zijn. Maar dit soort dingen gaan in een veel sneller tempo.
Met een nieuwe relatie komen nieuwe vragen. Wat vinden mijn ouders en vrienden van hem/haar? Hand en hand lopen op staart kan hij/zij daar tegen? Wanneer stop je met safe-seks? Allemaal nieuwe vragen waar je door de tijd een antwoord op krijgt en niet te negatief over moet gaan denken voor je antwoorden hebt op die vragen.
3. Coming out
Voor de meeste mensen is het heel erg moeilijk om voor de eerste keer te zeggen dat je homoseksueel bent. Dit is totaal niet gek. Je weet tenslotte niet hoe de mensen er op zullen reageren. Je het weinig vergelijkingsmateriaal. Je verwacht meestal een bepaalde reactie en die is meestal negatief. Maar in de praktijk wijst uit dat de meeste mensen tussen de 20 en de 40 positief zullen reageren en de jongeren die jonger zijn dan 20 hebben vaak nog niet eens nagedacht wat ze zelf zijn. Mensen boven de 40 zijn vaak van de oudere generatie die nog aan de oude waarde en normen denken. Toch verwachten de meeste homoseksuelen vaak dat ze worden afgewezen of uit worden gelachen. Dit is gelukkig meestal niet het geval. Er word vaak door jongeren die uit de kast zijn gekomen gezegd van heb ik me hier zo druk voor gemaakt? Je merkt wel dat het iedere keer dat het zegt het gemakkelijker voor je wordt.
Wie je het als allereerste verteld is je eigen keuze. Vriendinnen reageren vaak makkelijker op jongens die homo zijn, vrienden reageren makkelijker op meisjes die lesbo zijn. Waarschijnlijk is dat omdat zich minder snel bedrijft voelen. Als je het al iemand hebt verteld kun je daarna een stuk makkelijker naar je ouders toestappen want als het mis gaat kun je in ieder geval bij iemand uithuilen.
Vaak neem jij je zelf voor van ik ga het morgen zeggen. Maar je stelt het steeds uit omdat je het, het goede moment niet vind. Het goede moment komt nooit. Zet je zelf voor het blok en maak van te voren met je moeder een afspraak voor een belangrijk gesprek bijvoorbeeld na de afwas wil ik met je praten. Zij kan zich dan voorbereiden op een belangrijk gesprek. Tijdens dat gesprek moet het hoge woord er uit. Meestal zeg je niet ik ben homo of lesbo maar zeg je ik val op jongens of ik val op meisjes. Ik ben homo/lesbo klinkt zo definitief.
In 99% van de gevallen antwoorden ouders positief. Bijna alle ouders zullen reageren met: als je maar gelukkig bent. In het begin zullen ze wel geschokt zijn maar later zullen ze er niet zon probleem van maken. hun denken over wat zij van je verwachten in de toekomst is opeens kompleet anders dan wat ze verwacht hadden. Ze zijn bang voor jouw veiligheid.
De woorden zoals aids en potenrammers schieten door hun hoofd door het gebrek aan informatie. Het zijn vaak de dingen die ze op tv zien die door hun hoofd heen schieten.
Ze moeten heel erg aan het idee wenen waar jij al die maanden en jaren al over hebt nagedacht en getwijfeld. Uiteindelijk zullen ze inzien dat je niet verandert bent en gewoon jezelf bent en blijft. Vaak reageren de moeders met dat ze het al jaren wisten. En daarom zullen ze meestal ook voorbereid zijn op het feit dat je homoseksueel bent.
Hulp:
De Kringen
Stiching De Kringen is een non-profit organisatie die zich richt op lebische vrouwen, homoseksuele mannen en biseksuele mensen in Nederland. Kort gezegd is De Kringen een federatie van lokale groepen die bestaan uit 8 tot 15 mensen die regelmatig bij iemand thuis bij elkaar komen. Voor ’n gesprek over onderwerpen die met homoseksualiteit te maken hebben of gewoon een praatje. De meeste groepen organiseren ook andere activiteiten, zoals dagtrips, samen eten of het homo-nachtleven verkennen.In de meer dan 35 jaar dat de organisatie bestaat, heeft De Kringen zich ontwikkeld tot een gewaardeerd alternatief voor het homo-uitgaansleven, waarbij de nadruk wordt gelegd op gesprekken, (h)erkenning, steun, vrienden maken en vooral ook: samen plezier maken. Terwijl andere Nederlandse homo-organisaties veel van hun leden verloren, groeide de federatie van nauwelijks 50 kringen in 1987 tot meer dan 220 aan het begin van de nieuwe eeuw!
Veel kringen zijn ‘gemengd’ wat betreft leeftijd, geslacht en voorkeur, terwijl een aantal zich specifiek richt op mannen, vrouwen of biseksuelen. Verder bestaat er een aantal jongerenkringen (voor meiden en jongens onder de dertig), verspreid over heel Nederland. De stad Utrecht, met meer dan veertig kringen en de bestuurszetel, is min of meer de Kringenhoofdstad.
Coc
Bij de COC-afdelingen staat de deur open voor mensen die over hun homoseksuele gevoelens willen praten. Instellingen als het Riagg, het maatschappelijk werk en huisartsen verwijzen mensen dan ook graag naar het COC.
Het zijn niet alleen homojongeren die bij het vinden van hun eigen identiteit wel wat steun kunnen gebruiken. Ook oudere mannen en vrouwen en allochtonen met homoseksuele gevoelens zitten vaak in een isolement. Voor die groep zijn er bij de diverse afdelingen speciale activiteiten.
Soms zitten mensen door hun seksuele voorkeur zo in de knel dat de reguliere hulpverlening bij moet springen. Het COC stimuleert de betreffende zorginstellingen daarbij hun verantwoordelijkheid te nemen.
Ook bij andere maatschappelijke organisaties pleit het COC voor een optimale toegankelijkheid voor homoseksuelen; bijvoorbeeld bij verzorgingstehuizen, die vaak nog geen rekening houden met de wens van twee mannen of twee vrouwen om samen te wonen.
De overheid.
Het homohuwelijk sinds 11 september 2000 toegestaan in Nederland. Dat betekend dat mensen van het zelfde geslacht met elkaar mogen trouwen. Nederland is het eerste land waar het homohuwelijk is toegestaan. De homo’s hoeven niet langer het braven gezinsleven vol te houden. Over het al gemeen zijn de christelijke partijen het er niet meer eens. Maar hier vertel ik meer over in het kopje geloof. Sinds 2000 zijn er veel koppels getrouwd en is het vanaf nu ook mogelijk om kinderen te kunnen adopteren. Dit huwelijk geld niet voor troonopvolgers. Helaas zijn er heel veel mensen die dit nog altijd niet kunnen accepteren. Dit heeft meestal te maken met de ideeën die mensen hebben over homo’s en lesbos. Waarom zouden twee vrouwen of mannen niet mogen trouwen als ze toch van elkaar houden is er niets aan de hand.
4. Geloof en homoseksualiteit
Stukjes uit de bijbel:
Leviticus 20:13: “Als een man met een andere man omgang heeft zoals met een vrouw, begaan beiden een afschuwelijke daad. Zij moeten ter dood worden gebracht.” Op deze pagina wordt aandacht besteedt aan verschillende geloven.
Leviticus 18:22: “Met een man mag u geen omgang hebben zoals met een vrouw; dat is een gruwel.
Heel veel geloven wijzen homoseksualiteit af. Omdat het volgens hen “fout” is. Gelukkig zijn er tegenwoordig wel kerken die god durven vragen om een zegen voor een goed huwelijk maar voor als nog kan je niet voor de kerk trouwen als je met iemand van je eigen geslacht trouwt. Misschien kan dat in de toekomst ook wel.
Op een aantal plaatsen in de koran wordt homoseksualiteit afgewezen. Een aantal voorbeelden:
54:37: “En zij probeerden hun gasten te schande te zetten (doorzetten vragen om sodomie te plegen). Toen ontnamen wij hun ogen het gezichtsvermogen. Proef dan mijn bestraffingen en mijn waarschuwingen.”
We kunnen zien dat de afwijzing van homoseksualiteit in de koran vrijwel uitsluitend is gebaseerd op het verhaal van Lot, dat in de koran ongeveer hetzelfde is als in de bijbel. Het is duidelijk dat Mohammed, toen hij deze passages bedacht, zijn relaas uit de tweede hand had opgedaan via joodse en christelijke kooplieden. Een kritiekpunt op de negatieve uitleg is dan ook dat Allahs bedoeling door menselijk falen niet goed is overgekomen. Niet alle islamieten accepteren deze verklaring, soms beschouwt men het in twijfel trekken van de woorden van Allah op zich reeds als godslasterlijk. Dit fundamentalisme wordt niet door alle islamieten gedeeld.
11:87: “En zijn volk kwam op hem toegesneld; zij hadden voordien al slechte daden begaan. Hij zei: Mensen, hier zijn mijn dochters, zij zijn reiner voor jullie. Vreest dan God en maakt mij niet te schande om mijn gasten.”
Hindoeïsme
Binnen het gezinsleven komt homoseksualiteit dus niet voor bij de Hindoes.Het is een verplichting Als je daaraan voldoet kun je buiten je huwelijk ook andere relaties hebben, bijvoorbeeld met iemand van je eigen geslacht. Dat is niet zo’n probleem. Voldoe je niet aan die verplichting dan wordt je verstoten door je familie.
Boeddhisme
Als je de Verlichting wil bereiken, mag je geen seks hebben. Ook heteroseksueel gedrag mag niet, als je als boeddhist de Verlichting wil bereiken.Als homo’s voor hun geaardheid uitkomen, hoeven ze niet meer bij hun familie aan te kloppen…Homo’s krijgen binnen het boeddhisme een aparte plaats: de kathoi. De kathoi staat tussen de mensenwereld en de godenwereld.Ze beschikken over beschermende krachten (sakshiet), zoals bij amuletten, witte olifanten, etc. Ze handelen in gelukwensen, amuletten en andere religieuze onderwerpen of zitten in de prostitutie.
Christendom
De christenen geloven ook dat God de man en de vrouw heeft geschapen om elkaar lief te hebben.Man en vrouw worden verliefd op elkaar, gaan trouwen, krijgen kinderen en worden samen oud.Die kinderen moet de man dan wel zelf verwekt hebben. Geadopteerde kinderen of reageerbuisbaby’s worden niet altijd geaccepteerd binnen dit geloof. Men ziet dat als ‘onnatuurlijke’ bevruchting, omdat de mens ervoor gemaakt is om de kinderen zelf te verwekken.Condooms en andere voorbehoedsmiddelen zijn verboden.Als voorbehoedsmiddelen worden gebruikt tijdens het vrijen leidt dit niet tot zwangerschap, en dat mag niet.Want seks moet altijd gepaard gaan met liefde, niet met lust, zoals bij voorbehoedsmiddelen, geloven de christenen.Dat is ook de reden waarom de christenen homoseksualiteit afkeuren. Als twee mannen of twee vrouwen seks met elkaar hebben, leidt dat niet tot zwangerschap, dus is dit seks uit lust.Een relatie tussen twee mannen en twee vrouwen wordt daarom ook vaak als ‘onnatuurlijk’ gezien.Veel christenen denken dat het een ziekte is, of een straf van God waarmee je moet leren leven.Zoals al eerder gezegd zijn er veel stromingen binnen het christendom.Een van die stromingen, de Remonstranten, hebben geen problemen methomoseksualiteit. Zij zijn van mening dat geloven in God samengaat me vrijheid en verdraagzaamheid.
Islam
Het soennisme kent een groep, de Hanafieten, en zij zijn de makkelijkste groep binnen deze stroming. Zij keuren homoseksualiteit af, maar zeggen: “Homo’s moet je met rust laten, dat is hun zaak met God”.Het sjiisme kent een groep, de Alevieten, die heel gemakkelijk met allerlei zaken omgaan. Zo hechten zij minder waarde aan allerlei regels en wetten binnen de Islam en nemen elke persoon zoals hij/zij is. Alevieten hebben dus ook minder problemen met homoseksualiteit, maar keuren het wel af. In Nederland zijn er maar weinig Alevieten. Tolerantie zit meer in het maatschappelijke proces (de mens en zijn omgeving) dan in het geloof zelf. Sjiieten hoeven dus niet toleranter te zijn dan soennieten of andersom.
Jodendom
Net als christenen wijzen joden seks uit lust af. Seks tussen twee mannen is dus ook verboden. De man heeft de plicht om met een vrouw te trouwen en kinderen te krijgen.Wat opmerkelijk is, is dat seks tussen twee vrouwen min of meer wél geaccepteerd wordt. Het is namelijk zo dat een vrouw maagd moet zijn om met een man te trouwen. Als de vrouw seks heeft gehad met een andere vrouw, mag ze niet meer met een man trouwen…Natuurlijk zijn er ook groepen joden die geen problemen hebben met homoseksualiteit.Een voorbeeld van zo’n groep is het Liberaal Jodendom. Zij vinden dat homoseksualiteit kan samengaan met het Joodse geloof.
5. Bijlage
Dit zijn verhalen van jongeren over hun eigen coming out en gevoel. Soms zitten er ook verhalen tussen hoe ouders denken over hun zoon of dochter die lesbo of homo is.
Verhaal 1: 32, getrouwd en nog steeds aan het twijfelen
Ik heb mijn verhaal net ook als reactie op Anne geplaatst, maar wil het toch ook nog even als mijn eigen verhaal kwijt. Ik ben een vrouw van 32 jaar, en ben vorig jaar getrouwd met een schat van een man. Heel mijn leven heb ik eigenlijk getwijfeld of ik misschien lesbisch of bi was. Tot mijn 24e heb ik geen relaties gehad. Toen leerde ik mijn huidige partner kennen. We zijn nu al 8 jaar bij elkaar, maar nu ben ik verliefd geworden op een vrouwelijke collega. Ik voelde me vanaf het begin tot haar aangetrokken, zonder dat ik wist of zij op vrouwen viel.
Inmiddels weet ik dat dit inderdaad het geval is. Ik weet me bij haar geen houding te geven, wordt er heel onzeker van, en ik heb het vermoeden dat ze weet wat er in me omgaat. Binnenkort begin ik met een andere baan, en zal haar dan dus niet meer zien. En nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Mijn gevoelens laten me niet los, en mijn man weet nergens van. We hebben het zelfs de laatste tijd veel over kinderen gehad. Maar voor ik hier aan begin wil ik eerst zeker weten wat ik nu eigenlijk voel. Ik overweeg nu straks een keer met haar te gaan praten. Dan weet ik of de gevoelens misschien wederzijds zijn, want die signalen krijg ik toch af en toe wel, hoewel we elkaar ook een beetje lijken te ontwijken. Zij weet dat ik getrouwd ben, dus dat zal ook meespelen. Maar het lijkt me ook fijn om er met haar over te praten omdat zij het in ieder geval niet gek zal vinden. Want verder kan ik er met niemand over praten, het is nog steeds zo’n taboe. En ik zet ook zoveel op het spel. Wat kan het leven soms toch moeilijk zijn…
Verhaal 2: Ik ben zelf homo en heb een kind dat twijfelt.
Ja, een verhaal van een ouder van minstens één kind waarbij ik mijn twijfels heb.
Maar er is meer…..zelf ben ik ook homo en ik zal jullie es ff vertellen hoe ik dat beleefd heb.
Als kleine jongen wist ik van de prins geen kwaad, in de 5e klas, nu groep 7, wilde ik altijd tijdens de gym achter een bepaalde jongen lopen, hij was erg aantrekkelijk, maar wist ik veel…. Ik had geen verstand van sex toen en na dat schooljaar ging ik naar een andere klas en zag hem niet meer. In de pubertijd zat er in mijn vriendengroep een hele lieve jongen waar ik me toe aangetrokken voelde, maar in die tijd praten over je gevoelens mocht niet en er gebeurde ook niets hoor.
Ik was een erg aantrekkelijke jongen en had erg veel sjans bij de meisjes, ik was dj in een grote disco, waar ik na een jaar mee stopte, maar er daarna nog wel uit bleef gaan. Omdat ik bij de meisjes bekend was, had ik ze voor het uitzoeken en iedere avond lag ik wel een of meerdere keren te vrijen met een meisje in de hooiberg bij een nabijgelegen boerderij. Ik had een hele reputatie opgebouwd en steeds meer meisjes wilden met me vrijen. Daardoor gingen mijn gevoelens voor jongens weg en ik genoot met volle teugen totdat ik opeens genoeg kreeg van al dat “rondgeneuk” en serieuze verkering wilde.
Uiteindelijk trof ik de ware en na een half jaar trouwden we. We kregen vier kinderen en die kregen een goede opvoeding. Alleen tussen mijn vrouw en mij boterde het niet zo goed en de laatste tien jaar van ons huwelijk waren voor mij niet prettig. In 1990 kwam ik er door een werksituatie plotseling achter dat ik op jongens viel en ik heb daar vijf jaar mee gestoeid, omdat ik dat helemaal niet wilde.
Maar de drang werd steeds groter en na serieuze zelfmoordgedachten, die ik toch niet uit durfde te voeren, besloot ik het thuis te vertellen…… De reactie was: Opdonderen !! Ik werd op straat gezet en mocht geen contact meer hebben met mijn kinderen. Een scheiding volgde en weer wilde ik een eind aan mijn leven maken (drie weken daarna).
Op dat moment zag ik een leuke jongen staan, we kregen een relatie en gingen na een jaar samenwonen. Verder kochten we een jaar later een appartement en weer een jaar later hield hij het voor gezien en wilde weer bij zijn moeder gaan wonen. Weer stond ik alleen.
Mijn ex-vrouw gaat zo negatief dominant met mijn kinderen om dat deze als het ware gehersenspoeld zijn. Nu, na zes jaar, hoor ik via via dat er een paar kinderen wel over aan het nadenken zijn wie hun vader nou werkelijk wel is en ik heb goede hoop dat ze op enig moment wel weer contact opnemen met mij.
Aan het begin vertelde ik dat er minstens een kind ook homo is, dat hadden mijn vrouw en ik al lang gezien en over gepraat, nog jaren voor ik er zelf achter kwam……maar die zit nu mooi gevangen en kan niet met dat gevoel naar buiten komen want dan wordt dat kind ook de deur gewezen door mijn ex en haar familie.
Inmiddels ben ik weer na ruim een jaar een hele lieve jongen tegengekomen op het werk en we hebben sinds een jaar een fijne relatie.
We doen het “rustig aan” en ik voel dat hij nu echt de ware is, ook al is hij beduidend jonger dan ikzelf. Het is nog nooit zo echt en intens geweest als met wie dan ook!
Wat mijn kinderen betreft…..die komen wel weer terug en die ene die ook twijfelt….ik hoop dat dat kind (ik zeg bewust niet jongen of meisje, omdat aan mijn verhaal bekenden wel weten wie ik ben) de kans en vrijheid heeft om te kiezen en geaccepteerd te worden door mijn ex-vrouw. Wat mij betreft geen enkel probleem hoor, je bent mens en je kunt er niks aan doen dat je hetero of homo bent!!
Verhaal 3: Mijn zoon
Hallo allemaal
Ik wilde even reageren op alle verhalen die ik gelezen heb,zelf ben ik ok moeder van een zoon die homo is. Hij is bijna 16 jaar en wist het van zichzelf al een paar jaar. Per ongeluk kwam ik er via de computer achter en daar ben ik nu achteraf hartstikke blij om, want hij vond het zo moeilijk om het ons te vertellen, dat wekte heel wat frustraties op bij hem. Hij heeft zelfs overwogen een zelfmoordpoging te doen,iets wat je juist van hem nooit zou verwachten. We hebben hem verteld wat we wisten en dat het voor ons niet uitmaakt dat hij homo is en dat we willen dat hij gelukkig word in de toekomst. Er viel echt een last van hem af en daar ben ik nu zo blij om. Het zal best wel even wennen zijn voor ons, maar als je kinderen op die manier gelukkig zijn wie zijn wij dan om ze te dwarsbomen. Verhaal 4
Verhaal 4: Ouders, sta ervoor open!!!!
hoi allemaal!
Zelf ben ik er nog niet helemaal over uit, maar ik weet wel dat ik op jongens val (ik weet dus niet of ik ook op meisjes val). Klinkt raar, maar goed om op het echte verhaal aan te komen…
Zelf heb ik totaal geen problemen gehad bij mijn coming out. Tot nu toe zijn alle vrienden van eerst nu nog steeds m’n vrienden. Mijn vrienden wisten het dan ook eerder dan mijn ouders en hebben me ook gesteund toen ik van plan was om het aan mijn ouders te vertellen.
Eerst vertelde ik het mijn moeder waarmee ik toch een ongelofelijk goede band heb. Bij haar was ik niet zo bang, alhoewel ik het niet wist hoe ik het moest vertellen. Gelukkig reageerde ze goed. Ze maakte zelfs nog de opmerking: “Oud nieuws, dat wist ik al toen je 2 jaar was”. Nou lekker dan, maar goed dat is dus goed verlopen.
Toen moest ik het aan mijn vader gaan vertellen. Eerst een tijdje met mijn moeder zitten praten. Die vertelde dat hij het waarschijnlijk wel goed zou opvatten, alhoewel hij dat een hele tijd geleden niet gedaan zou hebben. Maar goed ze heeft al een aantal keer ruzie met hem gemaakt daarover en hem duidelijk gemaakt dat hij het moet accepteren.
Toch was ik erg bang om het hem te vertellen. We hadden telkens ruzie en telkens vroeg ie ernaar en ik begon me helemaal niet op me gemak te voelen. Gelukkig, wat ik eigenlijk toch wel verwacht had, vatte hij het goed op. We hebben ff erover zitten praten en 2 dagen later kwam ik al met een clubje met allemaal homojongens thuis toen ik wat spullen moest halen. Hij praatte leuk met ze. Het gaat nu dus helemaal goed. Een hele opluchting, want eerst was ik bang om het te vertellen. Dat was dus echt het ergste.
Als je eenmaal weet of één van je ouders het wel of niet accepteert dan weet je waar je aan toe bent. Maar als je dat niet weet dan kun je het ongelofelijk moeilijk krijgen. Telkens bang dat ze erachter komen. Je durft niet met ze te praten. Je doet alsof je een homo-hater bent zodat ze niets in de gaten hebben enzovoort. Dit zijn allemaal dingen die in je hoofd kunnen gaan rondtollen.
Daarom vind ik dat ouders er gewoon open voor moeten staan. Accepteer het gewoon, want het is niet anders. En praat er gewoon over. Zoek desnoods nog een ander persoon die homo, bi of lesbisch is en ga daarmee om. Gewoon je zoon/dochter een veilig gevoel te geven. Dan komt diegene er sneller mee. Ga niet (mag wel een beetje) de hele tijd zitten vissen, want daarmee kun je diegene in een soort afsluitfase brengen. Sta ervoor open en praat erover net zoals je over hetero personen praat.
Nou, ik merk dat ik alweer is een heel verhaal zit te breien, dus ik ga het nu afkappen. In ieder geval aan de ouders:
!!! STA !!! ERVOOR !!! OPEN !!! EN !!! ACCEPTEER HET !!!
verhaal 5: Het feit dat me zus lesbisch is..
Een paar dagen geleden heeft me zus mij verteld dat ze lesbisch is of bi. Daar is ze zelf nog niet helemaal achter.
Dit begon al jaren geleden.
Ze heeft mij namelijk verteld dat ze nog nooit op een jongen verliefd is geweest.
Toen ik in groep 3 zat is zij verliefd geweest op mijn hartsvriendin. Met haar ging ik vaak om enzo en ik had niks door.. vind je het gek, niemand verwacht dat toch van zijn zus??
maar nu heeft ze het eindelijk tegen mijn moeder verteld.
Ze wil het niet echt geloven of respecteren.
Mijn zus zit dus de hele tijd in tranen en zegt dat ze een kutleven heeft omdat ze is zoals ze is.
Ik kan hier totaal niet tegen. Ik heb nog nooit problemen gehad in mijn leven maar andere mensen wel en hun probleem is nu ook de mijne.
Ik weet niet of ik kan respecteren dat ze lesbisch is.
Ik wil het niet geloven. Ik wil geloven dat dit een droom of eigenlijk een nachtmerrie is waar ik uit wil ontwaken.
Met mijn zus gaat het op dit moment niet goed. ze is constant in tranen en ik weet niet hoe dit verder moet.
Als iedereen hier achter komt ben ik bang dat men haar niet meer accepteert en haar afstoot.
En ik ben bang dat dit ook met mij kan gebeuren als iedereen dit weet.
Er zijn maar een paar mensen die dit weten maar binnenkort is het zover. dan lekt dit uit…
het is stom om te denken dat ze mij ook niet meer accepteren. Ik ben toch geen lesbie?
Ik heb altijd al homo’s en lesbisch gerespecteerd ook al vond ik het nogal vreemd. Maar nu…ik weet het niet.
Als iemand uit je vrienden-of familiekring hier mee zit ga je er denk ik anders over denken.
Mijn zus , maar ook ik ben er nog niet uit hoe dit verder moet. hopelijk vergeet ze het meisje waar ze op verliefd is en vind ze gauw een leuke jongen…
Verhaal 6: Dit verhaal vind ik echt heel erg goed en geeft heel duidelijk aan hoe rottig iemand zich kan voelen
Voorwoord
Dit is mijn verhaal. Een verhaal over enkele weken uit mijn leven. Een keerpunt. In het begin is het erg saai, maar dat klopt ook wel. Mijn leven was ook saai. Dat deed ik zelf. Ik was bang om te leven. Bang om mezelf te zijn. Bang voor de gevolgen. Bang voor hoe de klas zou reageren als ik het lef zou hebben te leven. Dus heb ik jaren mijn leven geleid zoals het maar kwam. En wie was ik om daar iets aan te veranderen…
Zondag, 18 augustus, 22:30
Dit weekend weinig gedaan. Alweer. Beetje video zitten kijken: Speed. Peter en Marieke hadden me nog meegevraagd om te stappen, maar ben niet gegaan. Kroegen zijn gewoon niet leuk. Ik vind het leuk om vrienden te zien, maar die zie ik overdag ook al. ’s Avonds hebben we dan gewoon niet altijd veel te vertellen… En dan zit je in de kroeg een beetje rond te staren…
En ik had ook weer het gevoel dat Marieke wat van plan was. Net als vorige keer dat ze me probeerde te koppelen. Ik was al bijna 17 en had nog nooit een vriendinnetje gehad. ’t Was de trut nog gelukt ook… voor het eerste gezoend. Met ene Claire. Leuke meid hoor, maar ja. Iedereen doet er altijd zo groots over dat zoenen. Ik vond het een beetje tegenvallen. De enige sterren die ik zag waren die welke ik zag omdat ik mijn ogen open had.
Ben blij dat ik niet ben gegaan… Ik ga maar eens slapen…
Maandag, 19 augustus, 20:50
Weer een maandag voorbij. In tegenstelling tot normaal eens een leuke maandag. Marieke en ik hebben echt zitten lachen. Jammer dat Peter vorig jaar is blijven zitten. Wij drieën hadden het echt gaaf. We hebben ook een nieuwe klasgenoot. Hij zat schuin voor me tijdens Aardrijkskunde. Ene Mark. Net hierheen verhuisd. Lijkt me echt kut. Totaal nieuwe klas… allemaal nieuwe mensen. Hij komt me een beetje macho over, nette kleertjes en knappe kop. Echt zo iemand waar alle vrouwen achteraan lopen.
Dinsdag, 20 augustus, 20:10
Marieke was lekker bezig vandaag. In plaats van naast mij ging ze maar eens naast “Die leuke Mark” zitten. Ze vond hem wel errug leuk en moest hem dus ff beter leren kennen. Vandaag was dus als een standaard maandag.
Woensdag, 21 augustus, 22:55
Vandaag hebben we met z’n vieren zitten eten voor de verandering. Normaal met Peter en Marieke, nu ook met die Mark. Hij is ook eigenlijk wel leuk. Hij heeft leuke humor. En hij vindt Sandra Bullock ook gaaf.
Donderdag, 22 augustus, 19:45
Marieke was ziek. Dus heb de halve dag maar met Mark opgetrokken. Hij is echt gaaf. We hebben zondag afgesproken om samen een paar films te huren en te kijken.
Vrijdag, 23 augustus, 23:05
Ik zat grotendeels weer alleen. Marieke was weer terug en zat dus weer naast Mark. Ze had best nog wel ff een dagje ziek kunnen blijven… ’t Was dus weer een trage dag vandaag. Ik zat ook niet lekker in mijn vel. ‘k Was ook erg afwezig. Zelfs die MO Frans ging shit, terwijl ik redelijk geleerd had. Zou ik ook ziek worden? Zul je net zien, zo in het weekend. Ik heb zin in zondag.
Zaterdag, 24 augustus, 17:15
Wat loop ik me weer uit te sloven. Ik ben drie keer naar de winkel geweest: één keer voor gewoon frisdrank en chips, daarna nog een keer voor ma, en daarna weer een keer omdat ik vond dat er koffiemelk in huis moest zijn, ondanks dat we het zelf niet drinken. Ik wilde nog een vierde keer omdat Mark wel eens gewoon bier wilde hebben, maar dat mocht niet van ma. Dat vond ik dus nergens op slaan. Af en toe is ze zo’n miep.Maar goed. Morgen komt-ie.
Heb er best zin in. Peter vind Sandra Bullock ook wel leuk, maar niet echt LEUK leuk. Vind het best wel cool dat Mark dat wel vind. “The Net” lijkt me wel weer eens leuk en “Speed 2”! En nog beter nieuws: Pa en ma gaan naar het theater!
Zondag, 25 augustus, 23:25
Alweer! Waarom toch?
Al die tijd dacht ik dat het kwam omdat-ie gewoon leuke kleren aan had. Daarom keek ik naar hem. Kon ik nog wat van leren. Of dat er hij er gewoon goed uitziet. Ook jongens kunnen dat van elkaar zien, vind ik. Hij was als een soort voorbeeld. Zoiets van zo zou elke jongen er wel uit willen zien. Het is net als toen met Robbert van de buren, die tot twee jaar geleden naast ons woonde. Wat heeft hij me toen van slag gebracht, vooral na zijn verhuizing.
Ik zat de hele avond op de bank. Mark zat op die andere bank. Ik keek steeds minder naar de film en steeds vaker naar Mark. Ik zou toch haast denken dat ik hem iets te leuk vind. Maar ook toen met Robbert had ik er al over nagedacht. Ook toen was het heel simpel: ik ben gewoon geen homo. Als ik twee jongen zie zoenen vind ik het ranzig. Als m’n ogen dicht doe en mezelf zie zoenen met een gozer, sterker nog, Mark, vind ik dat ook een ranzig idee. Als ik mezelf aftrek denk ik wel eens aan een jongen maar achteraf voelt dat toch altijd raar.
Maar waarom moet ik dan steeds naar hem kijken? Waarom vind ik hem zo leuk? Waarom wil ik bij hem zijn?
Ik ga maar eens slapen…
Maandag, 26 augustus, 21:00
Slecht geslapen. ’t Was dus weer een typische maandag. Mark zat schuin voor me, Marieke naast me. Tot de pauze want daarna zat ze weer naast Mark. Ik was saai, zei ze. Ik had de hele dag nog geen woord gezegd. Maar ja, ik was dan ook met andere dingen bezig. Waarom ben ik niet gewoon verliefd op Marieke? De repetitie Wiskunde ging kut.
Donderdag, 29 augustus, 23:55
Alle dagen slecht geslapen. Wiskunde terug gehad. Een 3. Mijn eerste onvoldoende dit jaar voor wiskunde. Ik voel me klote. School gaat kut en ik ga zelf ook kut. Steeds maar weer bezig met Mark. Waarom in godsnaam? Ben ik een nicht? Ben ik verliefd op hem? En dan nog, hij is geen homo. Hij is normaal. Ik wil geen homo zijn. Ik ben ook geen homo. Homo’s zijn verwijfd en doen uitbundig. Dat heb ik al zo vaak op tv gezien. Maar wat voel ik dan? Wat voel ik voor Mark? En waarom lukte dat zoenen met Claire niet? Was Claire gewoon niet leuk genoeg? Ze was wèl leuk, alleen was ik niet verliefd op haar. Ik ben eindelijk nog nooit echt verliefd geweest. Was dit verliefd zijn? Verliefd op een jongen?
Zondag, 1 september, 22:40
Ik ben verliefd. Maar ik wil het niet. Ik wil geen homo zijn. Ik heb gister in bed liggen bidden. Ik heb nog nooit geloofd in God maar heb het toch gedaan. Wie weet helpt dat wel. Wie weet gaat het weg. Kan het weggaan?
Er was gister weer iets op tv over homo’s. Ze zijn zo raar. Zo overdreven. Zo verwijfd. En als je al een keer een opname ziet in een homodisco is het allemaal zooo op seks gericht. Zijn er dan geen normale homo’s? Ik ben anders. Misschien toch geen homo? Gewoon een laatbloeier? Waarom denk ik de hele dag aan die gozer. Waarom ben ik zenuwachtig als hij in de buurt is. Was voorheen ook niet.
Ik kan niet stoppen met aan hem te denken. De hele dag. Tijdens repetities, tijdens huiswerk, en als ik in bed lig. Als ik me aftrek denk ik aan meiden. Aan Claire en soms zelfs Marieke. Maar steeds komt Mark weer terug. Zo irritant. Achteraf voel ik me schuldig. Ik voel me ranzig.
Dinsdag, 3 september, 22:00
Ik trek het niet meer. Ik moet het iemand vertellen. Maar wie? Als ik het mijn ouders vertel trappen ze me geheid het huis uit. Dat lees je regelmatig. De kans is er in ieder geval. Of moet ik wachten tot ik ga studeren en op kamers ga?
Als ik het vertel lekt het zo uit. Was zal de klas ervan denken? De homo van de school! Dat zullen mijn vrienden leuk vinden! Wat zullen Peter en Marieke zeggen? En Mark? Wat zal Mark ervan zeggen?
Woensdag, 4 september, 23:50
Ik heb ooit, twee jaar geleden, toen ik zo met Robbert bezig was, het met een toen goede vriend Chris over homo’s in het algemeen gehad. Hij vond het maar niets. Als zijn beste vriend zo zou zijn, zou hij hem links laten liggen. Ik vond dat toen wat kortzichtig, maar hij zei dat als de maatschappij het niet accepteert, hij dat ook niet hoeft doen. Eigenlijk raar… onze vriendschap is toen steeds minder geworden…
Wie kan ik vertrouwen? Wat zal Marieke zeggen? Marieke heeft ooit gezegd: Een vriend is pas een vriend als-ie echt alles van je weet en toch nog steeds je vriend wil zijn… Ik denk dat ik maar eens met haar moet gaan praten…
Vrijdag, 6 september, 23:00
Ik voel alsof ik sta voor een denkbeeldige afgrond. Ik kijk in een diepe kloof waarvan ik het einde niet zie. Ik moet kiezen. Ik loop langs de kloof en mij gebeurt niks. Of ik kan springen en weet dan niet waar ik terecht kom. Ik heb het gevoel dat ik alles kan verliezen wat ik tot nu gekend heb… mijn ouders, vrienden, school… Die sprong is diep… Erg diep…
Zaterdagnacht, 7 september, 2:35
We zaten in de kroeg. Ik ging deze keer maar eens wel mee. Elke keer als Marieke en ik alleen waren wilde ik erover beginnen. Steeds kwam er wel weer iemand langs. Eigenlijk waren we nooit echt alleen. Maar zo kwam het er natuurlijk helemaal niet van. Steeds was er wel een excuus om er NIET over te beginnen.
Opeens flap ik het eruit: “Ik wil met je praten”. “Ze reageert simpel: “En? Kan toch?” – “Niet hier.” – “Waar gaat het over?” – “Nu niet hier…”. Ze grapte: “Heb je iemand zwanger gemaakt? Ben je het huis uit geschopt? Val je op jongens? Heb je een enge ziekte?”
Ik keek haar geschrokken aan. “Zou ze het weten? Zou ze het aan me kunnen zien?” Ze zegt: “Kom, ik denk dat we maar eens naar buiten moeten gaan…” Ik loop met bonkend hart samen met haar naar buiten. In een steeg staan we stil en ze kijkt me een stuk serieuzer aan dan in de kroeg. “Wat is er?” – “Je hebt het al gezegd…”, zeg ik laf, bang om het h-woord niet over mijn lippen te krijgen.” Voorzichtig begint ze: “Ruzie met je ouders?” Ik schud nee… “Je valt op jongens?”… het blijft stil…
“Wat gaaf!”
“Hallo!?”, denk ik, “zo mag je niet reageren! Je hoort iets negatiefs te zeggen. Iets dat het erg is, of jammer ofzo… niet gaaf!?’
Ik was totaal overrompelt door haar totaal andere reactie dan die ik verzonnen had. Het ging totaal niet volgens het script in mijn hoofd. Ze was eigenlijk heel positief. Ze vertelde ook dat als mijn ouders moeilijk zouden doen, dat ik bij haar kon logeren. Ze vroeg nog of ik verliefd was op iemand. “Nee…” loog ik. Ze zei nog veel meer maar heb het allemaal niet meer gehoord.
Zondagochtend, 8 september, 10:40
Jezus. Wat voel ik me… opgelucht. Alsof er een molensteen van mijn schouders is gevallen. Een molensteen die er al jaren heeft gelegen, maar die ik nog nooit heb opgemerkt. Ik heb ineens het gevoel dat ik… leef. Het voelt alsof de automatische piloot ineens is uitgeschakeld en dat ik zelf nu mijn leven leid. Ik heb ook niet het gevoel dat ik een vriendin kwijt ben, waar ik zo bang voor was. Het is juist alsof ik er een vriendin bij heb. Ik heb de hele dag met een glimlach door het huis gelopen.
Alleen wat nu… mijn ouders….
Maandag, 9 september, 19:15
Marieke kwam naar me toe in de fietsenstalling. Ze had er nog over nagedacht en vroeg zich af in hoeverre ze het anderen mocht vertellen. Ik voelde wel aan dat het over Peter ging. Ik dacht er ff over na en zei dat ze het best anderen mag vertellen. De drempel is voor mij immers al moeilijk genoeg om het anderen te vertellen. Ik wilde alleen wel graag weten aan wie ze het dan verteld had. En ze hoeft natuurlijk ook niet voor de schoolse Telegraaf te spelen. Ik zou het namelijk erg vervelend vinden als de klas het wist.
Nu ik erover nadenk is het ook wel beter zo. Mensen doen raar als je iets probeert te verbergen. Een taboe kan best wel eens tegen me werken. Open en eerlijk zou misschien toch beter werken. En zolang niet iedereen het weet is er weinig bijzonders aan de hand.
Dinsdag, 10 september, 20:00
Shit en tering en nog veel meer…!!!
Marieke vertelde dat ze het er over had gehad met Peter en Mark. Mark nota bene! Peter reageerde wat onwennig en vond het een raar idee. Hij zei dat-ie het helemaal niet aan mij kon zien. Marieke had verontwaardigd gereageerd: “Je ziet het heus niet bij elke homo, hoor…” Hij vroeg zich ook af of ik verliefd was op hem en Marieke had lachend gereageerd: “Jij arro! Homo’s vallen heus niet op alles wat een lul heeft, hoor, en nichten hebben over het algemeen smaak!”.
Mark reageerde beter. Op de vorige school was de broer van zijn vriendin homo. En uiteindelijk was hij ook bevriend met hem geraakt. Maar… hij had dus een vriendin gehad. Hij is dus hetero. Kut… hij is hetero…
Vrijdag, 13 september, 17:00
Ik heb gister aan Marieke verteld dat ik verliefd was op Mark. Het is echter al minder. Ze vroeg wanneer ik het ging vertellen aan mijn ouders. Mijn maag draaide om. Ik wist het nog niet. Ik vond het eng en was er totaal niet op voorbereid. Ik antwoordde dat ik zou wachten tot een goed moment. Ze zei dat dat goede moment nooit zou komen. Op deze manier zou ik het blijven uitstellen. Het moet er toch ooit van komen.
Ze had wel gelijk. Ik moet mezelf gewoon voor het blok zetten. Vanavond ga ik het vertellen aan mijn ouders.
Vrijdag, 13 september, 19:40
Eh… morgen ga ik het vertellen!
Zondag, 15 september, 15:55
Vanavond na het eten. Tijdens de koffie… Lijkt me een goed moment.
Zondag, 15 september, 19:30
We zaten aan tafel. Ik kreeg geen hap door mijn keel. Zenuwen gierde door mijn lichaam en er vloog van alles door mijn hoofd. Langzaam tikte de minuten weg op de klok. Eerste eten, daarna afwas, daarna koffie…
Ineens vroeg mijn moeder of er wat was. Of het wel goed met me ging. “Natuurlijk” loog ik. Zou ze wat door hebben?
Ik zei dat ik geen toetje wilde. Weer keek ze bezorgd: “Word je misschien ziek?” reageerde ma. Ik nam toch maar een toetje, maar ook deze kreeg ik niet naar binnen.
Ma en ik stonden af te wassen. Pa liet de hond uit. Nog een half uur… Ik was doodstil. Mijn moeder had psycholoog moeten worden: “Volgens mij gaat het niet goed met je…”. Vooruitschuivend reageerde ik: “Het komt straks wel…” Ineens was ik met één voet over de drempel. Alleen door aan te geven dat er wèl wat was, maakte zoveel in mij los dat ik begon te janken. Lekkere timing! Ma: “Het komt straks wel? Ik denk dat dit wel een goed moment is…”
“Ik val op jongens!”. Ik flapte het er ineen keer uit. Ik stond er zelf van te kijken. Ma zei niets. Ineens was ik overmand en leeg tegelijk. Ik droop af naar de woonkamer en ben op de bank gaan zitten janken. Ik heb in tijden niet zo gehuild. Ma bleef in de keuken achter maar kwam toch een ruime minuut later de kamer in. Ik zag dat ze ook gehuild had. “Sorry”, zegt ze, “ik ben wel even geschrokken. En ik snap best wel dat je het moeilijk vind. Zelfs ik moet wennen. Maar dat neemt niet weg dat we evengoed van je blijven houden, lieverd.”
Samen zaten we te janken op de bank. En we hebben gepraat. Ik heb eigenlijk nog nooit zo’n emotioneel gesprek met haar gehad. Maar de essentie was dat zij vond dat ik gewoon gelukkig moest zijn. De boodschap om mijn koffers te pakken, die ik zo verwacht had, bleef uit…
Zaterdag, 21 september, 21:00
Goh, een week niet geschreven. Mijn leven zit ineens in een stroomversnelling. Ik maak ineens van alles mee. Mijn ouders weten het nu allebei en reageerden positief. Mijn vader heeft er nog wel enige moeite mee, maar dat trekt wel bij. Op school weten het er inmiddels veel. Ik krijg wel eens een kutopmerking naar mijn hoofd, maar dat kan ik inmiddels hebben.
Ik heb naar het COC gebeld. Ik kreeg een bandje, want ze waren niet open. Op het bandje stonden weer nummers die ik kon bellen. Die heb ik gebeld en kreeg ene Leo. Hij vertelde me over dans- en baravonden die redelijk druk worden bezocht, maar ook coming-out-avonden en gespreksgroepen. Misschien was dat laatste wel iets voor mij, zei hij. Ik moet er nog over nadenken. Vanavond ga ik er stappen. Ik heb afgesproken met die Leo, hij stelt me dan weer voor aan anderen. Ik vind het doodeng, maar ook deze drempel ga ik overwinnen. Ik hoop dat er nog meer van mijn leeftijd rondlopen…
Terwijl ik dit schrijf betrap ik me erop dat ik dat ik hier lig met een smile op mijn gezicht… Ik voel me happy, ik voel me sterk. Ik ben gesprongen in die denkbeeldige afgrond. Hij was achteraf maar enkele meters diep. Jezus, waarom heb ik dit niet eerder gedaan…
Naam schrijfster van dit werkstuk: Anne Verkaart.
Klas: 3Tl 6 Vak: Maatschappijleer
